Το κυριότερο καθήκον μας ως γονείς είναι να προσέξουμε πώς σκέφτονται τα παιδιά για τον εαυτό τους.

Α͟ς͟ ͟ρ͟ω͟τ͟ή͟σ͟ο͟υ͟μ͟ε͟ ͟τ͟α͟ ͟π͟α͟ι͟δ͟ι͟ά͟ ͟τ͟ι͟ ͟π͟ι͟σ͟τ͟ε͟ύ͟ο͟υ͟ν͟ ͟γ͟ι͟α͟ ͟τ͟ο͟ν͟ ͟ε͟α͟υ͟τ͟ό͟ ͟τ͟ο͟υ͟ς͟ ͟κ͟ι͟ ͟ό͟χ͟ι͟ ͟τ͟ι͟ ͟π͟ι͟σ͟τ͟ε͟ύ͟ο͟υ͟μ͟ε͟ ͟ε͟μ͟ε͟ί͟ς͟ ͟γ͟ι͟α͟ ͟α͟υ͟τ͟ά͟.͟ ͟

Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την επιτυχία και την ευτυχία στη ζωή. Είναι η βάση, τα θεμέλια μας για να χτίσουμε πάνω όλες τις εκφάνσεις της ζωής.

Μερικές προτάσεις για την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης:

• Αποδεχόμαστε το παιδί μας όπως είναι κι όχι όπως θα έπρεπε ή θα θέλαμε να είναι, αξίζει για αυτό που είναι (αυτό δε σημαίνει πως εγκρίνουμε κάθε συμπεριφορά, αλλά ότι το αγαπάμε και το εκτιμάμε αδιαπραγμάτευτα κι άσχετα από τις πράξεις του).

• Αποτελούμε υγιές παράδειγμα – πρότυπο πιστεύοντας εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας (κι αν έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση εξηγούμε πώς πιστεύουμε ότι δημιουργήθηκε και μαθαίνουμε τι να προσέξει).

• Δημιουργούμε κλίμα ασφάλειας, εμπιστοσύνης, ενθάρρυνσης και στήριξης μέσα στην οικογένεια.

• Δε συγκρίνουμε το παιδί με άλλους, παρά μόνο με τον εαυτό του αναδεικνύοντας την προσπάθεια και την εξέλιξη.

• Δεν ταυτίζουμε το παιδί με τις πράξεις του και δε βάζουμε «ταμπέλες» που εγκλωβίζουν (άλλο «είσαι ψεύτης» κι άλλο «είπες ψέματα»).

• Αναδεικνύουμε τα δυνατά του σημεία, αλλά και τις αδυναμίες του μαθαίνοντας το να τις διαχειρίζεται (φέρνουμε παραδείγματα από τον εαυτό μας, αλλά κι από άλλους ανθρώπους τονίζοντας τη μοναδικότητα καθενός).

• Προωθούμε την υγιή επικοινωνία κι όχι την γκρίνια και την αυτό-υποτίμηση (π.χ. δε συνομιλούμε με την κυρία Γκρίνια).

Σε επόμενη ανάρτηση ακολουθούν κι άλλες προτάσεις καλλιέργειας της αυτοεκτίμησης.

Ψυχολόγος MSc Ζωή Μυλωνάκη